مظلومیتی شهری به نام بندر گناوه

تا به حال نام چابهار را شنیده اید ؟ کیش ، قشم ، خرمشهر ، انزلی و آستارا را چطور ؟ این نامها را شاید بارها از تلویزیون یا دیگر رسانه ها دیده و شنیده باشید . بی شک بزرگترین دلیل معروفیت اینها ، بحث تجارت و کالاهای متنوعی است که در این شهرها بدلیل ارتباط با کشورهای همجوار وجود دارد و دلیل عمده روی آوردن مردم به این اماکن ، تبلیغات فراوانی است که این نام ها را بر سر زبانها انداخته است . تبلیغاتی که از سوی مسئولین استانهایشان برای جذب گردشگر ، تجّار و مردم جهت بهرمندی هر چه بیشتر از این شهر های بندری است و نکته جالب توجه اینکه بدلیل نزدیک نبودن مراکز استانهای مورد نظر با دریا ، تلاش برای استفاده ی بهینه از این امکانات دو چندان شده است .

اما در جنوب ایران شهری وجود دارد به نام بندر گناوه که از بد حادثه مرکز استانش نیز شهری است بندری . گناوه قابلیت تجاری و تنوع جنسش شاید بیشتر از خیلی از این شهرها باشد اما هیچگونه امکاناتی برای تبلیغ ندارد . کوته نظری مسئولین مرکز نشین استان حتی راه را بر استفاده ی استان از این شهر بندری گرفته است و کار ، گاه به جایی می رسد که حتی راه را بر امرار معاش مردم گناوه می بندند . آنها هجوم کم نظیر مسافران نوروزی به سمت این شهر را هم پنهان می کنند و شاید کمی درایت لازم بود تا از این استقبال به شکل بهتری استفاده می شد .

در این میان حتی روزنامه های محلی بوشهر نیز مساله را جور دیگری بیان می کنند . همکار خوبم آقای یونس قیصی زاده در سر مقاله روزنامه ی خود ،‌ نسیم جنوب ، آمار استقبال مسافران از گناوه را با بازدید کنندگان از حافظ و تخت جمشید مقایسه می کند . دوست عزیز خدا نکند شما نیز مثل خیلی از مسئولین بوشهری از سر حسادت قلم بر کاغذ رانده باشی اما به عنوان همکار و برادر کوچکترت می گویم که ایران زمین آنقدر مکانهای تاریخی و دیدنی دارد که اگر خود شما امسال به تخت جمشید رفته باشید دوست دارید برای تعطیلات بعدی نقطه دیگری را به چشم ببینی . و شاید خیلی از مردم دیدار از حافظ و تخت جمشید را برای فصل تابستان برگزینند تا در تعطیلات عید نوروز به شهرهایی سر بزنند که تعطیلات تابستانی وقت مناسبی برای بازدید از آنجا نباشد . همکار گرامی شما چنان با تاسف از روی نیاوردنِ مردم به تاریخ ، فرهنگ و تمدن ما سخن گفته ای که فراموش کرده ای آمار بازدید کنندگان از حافظ و گناوه را در فصل دیگری مثلاً تابستان با هم مقایسه کنی .

نکته قابل بحث دیگر اینکه دیدار از حافظ و گناوه ، بازدیدهایی است از جنس و نیازهای درونی متفاوت و ای کاش شما حداقل این شهر را با شهرهایی که در اول مطلبم نام بردم مقایسه می کردی تا هم قابل قیاس باشد و هم متوجه شوید که این شهر با تمام مظلومیت و بدون حمایت چگونه در خصوص جذب مسافر از اکثر این شهرها و بخصوص شهر شما (که تمام امکانات را برای خود نگه داشته) پیشی گرفته است .

جناب آقای قیصی زاده !! ما سنگ محبوب بودن شهرمان را به سینه نمی زنیم بلکه دوست داریم امکاناتی در این شهر باشد که سود آن شامل همه استان شود و این امکان پذیر نیست مگر اینکه شما با قلم بدون غرض تان کاری کنید که مسوءلین از حسادتی که دارند دست بردارند .

نویسنده این مطلب :  مسعود احمدزاده همشهری با تعصبمون

                                                     بندر گناوه

در سالهای بسیار دور دریا نوردان ، ملوانان و جهانگردانی از راه دریا و خشکی به بندری پای می نهادند که از رونق تجارت بازرگانی، اقتصاد پویا ، سواحل بی نظیر، صفحه های مرجانی زیبا ، مردمانی مهمان نوازو مردان بزرگ و دانشمند برخوردار بود . آنها آوازه ی این بندر به دیار خود می بردند و از مردمان، بزرگان جذابیت های این مروارید خلیج فارس چه نقل هایی که در دیار خود نمی کردند.
مردان بزرگی از راه دریا و خشکی بر خاک این بندر پا نهادند و در سفر نامه های خود آن را بندری جاودانه و زیبا نامگذاری نمودند . شاعرانی که آن را معدن مروارید نامیدند. از این بندر بود و از این دیار بود که ابوسعید و پسرش طاهر پای به عرصه وجود نهادند و حکومت قرمطیان را بنا نهادنده و گسترش دادند و در برابر خلفای جور عباسی ایستادند. ایستادند. در گذر زمان این بندر جاودان دو بار ویران شد و باز قامت افراشت و زنده ماند تا فرزندان خود را در برگرفته و با آنان زندگی کند. یقیناً می دانید که را می گویم، آری مروارید خلیج فارس را ، «بندر گناهوه» بندر گناوه ای که بعضی به آن جنابا، گنابا، و گنوه می گفتند و عده ای به آن گندابه، جانابه و گنابه نام نهادند و کسانی از آن با نام گنفه، «گنافه» و «گنبه» نام می بردند . گناوه ای که حمد الله مستوفی مورخ و جغرافیدان شهیر ایرانی در سفر نامه خود می گوید: «جنابا را جنابه بن طهمورث دیوند ساخت» و ابن الفقیه همدانی ساخت گناوه را به یکی از نوادگان طهمورث نسبت می دهد و آن را از زیباترین شهرهای ایران می داند. ابن حوقل از اقتصاد شکوفای آن بندر سخن می راند و از پارچه های بافته آن بندر، طرازهای کتانی و دستمالهای جنابه به نیکی یاد میکند. ناصر خسرو شاعر شهیر این زمین که در زمان ویرانی گناوه بر آن پای نهاده در سفر نامه خود از آن یاد می کند . و بابن هوسه اجنبی از گناوه به عنوان بندری که زراعت در آن رونق داشته، اسبهای تربیت شده را به قیمت گزاف به هند صادر می کرده یاد می کند، جلال آل احمد در آثار خود از گناوه به عنوان محلی مهم و محل عبور خط لوله نفت جهت انتقال به جزیره خارک حائز اهمیت می داند. و آخر اینکه جنابه یا گناوه زادگاه مردان نام آوری بوده که حسن بن بهرام جنابی و پسرش سلیمان بن حسن جنابی، محمد بن عمران جنابی و ابو عبدالرحمان جعفر بن چزنار و ... و سرشناس ترین آنها ابوسعید و فرزندش سرسلسه فرقه قرمطیه. به هر حال گناوه ای که بر اساس کشفیات باستان شناسان قدمت آن را به ایلامی ها می رسد و با ظهور دین مبین اسلام توسط عثمان ابن العاص در سال 19 هجری فتح گردیده هم اکنون با مساحتی 2043 کیلومتر مربع در ساحل شمالی خلیج فارس بین 29 درجه و 34 دقیقه عرض شمالی و 50 درجه و 31 دقیقه طول شرقی از نصف النهار گرینویچ قرار دارد. از شمال به استان کهکیلویه و بویراحمد و شهرستان دیلم از شرق به استان فارس شهرستان دشتستان، از جنوب به شهرستان بوشهر و خلیج فارس و ازمغرب به خلیج فارس محدود می شود . شهرستان گناوه دارای دو بخش مرکزی و بخش ریگ و دارای دو دهستان به نام رود حله و حیات داوود می باشد که شامل روستاهای زیاد می شوند.