دوست مي دارم من اين اشک شب و آه سحر

عاشقان را در صبوري مي کند تحسين خدا

دومين موشک اعتماد به نفس عشق ورزيدن به ديگران بعد از عشق ورزيدن به خود هست .

اعتماد به نفس رو تو وجودمون توسعه بديم .

حضرت عيسي(ع): (( دشمنت را دوست بدار))

ممکن هست قبول اين مطلب در وهله اول برات سخت باشه .

چون ما خيلي راحت مي تونينم کسانيکه انسان هاي خوب و مثبتي هستن دوست داشته باشيم و حتي نسبت بهشون سرشار از عشق شيم . ولي برامون مشکل هست که آدم هاي بد و گنهکار و منفي رو دوست داشته باشيم .

چيزيکه مهم هست اينه که در بدو امر تنها و تنها افراد رو به خاطر انسان بودن دوست داشته باشيم . نه با توجه به رفتارشون .

اگه هرچي رو در هستي و اطرافمون به عنوان يه آفريده الهي ببينيم و هر چي رو يه نشوني از خدا بدونيم بعد اونجاست که همه کس و همه چيز رو دوست داريم .

حتما اين شعر سعدي رو خوندين و به گوشتون خورده :

به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست

ببينيد انسان ها شاهکار خدا هستن و در همه آنها روح الهي جاريه . پس دوستشون داشته باشيد .

اگه يکي مرتکب خطا شد يا گناهي کرد طردش نکنيد که بيشتر تو عملش غوطه ور شه . اين گناه و خطاي اون شخص هست که بايد سرزنش بشه نه وجود انسانيش .

به جاي اينکه از آدم هاي اطرافت بيزار شي . بيا و از گناه بيزار شو .

دو تا پيشنهاد براتون دارم :

1) توجه کنيد که بد ترين انسانها ي کره زمين باز تو وجودشون يه ويژگيهاي مثبتي هست . حتي اون جنايتکار ترينشون . بيا براي دوست داشتن از اينجا شروع کن دست کم 5 ويژگي مثبت پيدا کن .

2) براي افراد دعاي خير کنيد و از خدا براشون طلب هدايت کنيد . دعاي خير در حق افراد هم عشق به انسان ها

را در ما شعله ور مي کنه و هم دعاي خير به سوي خود ما منعکس مي شه .

حتي چه بسا دعاي شما مستجاب بشه و آنها هم به جرگه کساني بپيوندند که شما عميقا دوست داريد .

در پناه حق باشيد .

خواهر کوچکتون رو از دعاي خير فراموش نکنيد .

و السلام علي من اتبع الهدي

براي تغيير و رها شدن از حالت هاي بد يا ايجاد خصلت هاي خوب مثل اعتماد به نفس

بايد در روابطمون تغييري ايجاد کنيم .

يا عدي اي رو حذف کنيم و يا رابطه ما با بعضي ها محدود تر بشه .

ما بايد بين دوستامون جستجو کنيم و ببينيم آيا متشخص هستند يا نه ؟
حضورشون به ما انرژي مثبت منتقل مي کنه يا نه ؟

چقدر به سمت کمالات انساني و اخلاقي ما رو هدايت مي کنند ؟

و ....

ببينيم منش آنها چطوره؟ براي خودشون احترام قائل هستن؟

ارزشي براي خودشون قائل مي شن؟

با ديگران چه برخورد و رفتاري دارن؟

و ....

خيلي مهمه توجه کنيم که :

توجه داشته باشيم جداي از اينکه حالت ها و رفتار دوستانمون در ما تاثير مي گذارند

ما از طريق دوستانمون معرفي مي شيم .

من و شما مجموعه اي از دوستان و اطرافيانمان هستيم ( از جهت تاثير پذيري اخلاقي)

هرکدام از دوستانمان آيينه بعضي از جنبه هاي منش و شخصيت ما هستن .

افراد ديگه به اين موضوع اشراف دارن و بر اساس دوستانمان درباره ما قضاوت مي کنند .

بياييد و اگه واقعا قصد داريد نفس و منش عالي را در خود پرورش بدين از نشست و برخاست با افراديکه شخصيت ضعيف و بي اعتبار هستن دوري کنيد .

تا تغييري در وضعيت دوستان و روابط نديد نمي تونيد متحول بشيد .

اگه حتي تمام برنامه هاي شخصي خودتون رو براي اعتماد به نفس عملي کنيد مطمئن باشيد يک ارتباط چند ساعته با يک دوست ناجور تمام زحمت هاي شما رو به باد فنا مي ده .

پس در انتخاب دوست تجديد نظر کنيد .

هيچ چي مثل تکرار و تلقين عبارت هاي تاکيدي موثر نمي تونه ضمير نا خود آگاه ما رو تحت تاثير قرار بده .

انژي حاصل از يه عبارت تاکيدي به اندازه اي هست که يه دفعه نيرو هاي خفته و پنهون شخصي رو بيدار مي کنه .

هر واژه انرژي خاص خودش رو داره .

اثر پذيري افراد مختلف از يه انرژي يکسان مختلف هست .

يه مثال بزنم قشنگ تر متوجه منظورم بشيد :

من منظم هستم . نظم در زندگي من جاريه . من سرشار از نظم الهي هستم . نظم الهي مجودم رو گرفته . و...

اگر چه محتوا و مضمون همه اين جمله ها يکيه ولي تاثير گذاري و حد انرژي هر کدوم متفاوت هست .

يه پيشنهاد :

هر روز صبح وقتي از خواب بيدار مي شي و هر شب وقتي مي خواي بخوابي و هر وقت که فرصت مناسب گير آوردي يه سري عبارت هاي تاکيدي موثر در اعتماد به نفس رو که لياقت و شايستگي تو رو تاييد مي کنه به زبونت جاري کن . حتي برو جلو آيينه و اين کلمات رو بگو . احساس کن در عين واحد هم خودت داري اين کلمات رو زمزمه مي کني و هم يه نفر به تو اين حرفا رو مي زنه .

بگو :

1) من يه موجود شايسته و سزاوارم

2)اشرف مخلوقاتم

3) در اوج آفرينش هستم

4) اعتماد به نفسم عاليه

5) من به لطف خدا به آنچه اراده مي کنم توانا هستم

6) تکيه و پشتوانم هميشه قدرت الهي هست

7) روح الهي در من جاريه

8)و ....

اصلا مي دوني چيه بشين يه وقتي بگذار يه سري عبارت هاي تاکيدي رو بنويس .

باصداي بلند يا در درون خودت هر وقت زماني رو گير آوردي بگو .

به عبارت هايي که مي گي فکر کن .

بنويسشون .

اگه قدرت تکرار و تلقين يه سري عبارت هاي تاکيدي رو بدوني لحظه اي رو هدر نمي دي .

هر وقت که فرصتي برات پيش اومد شروع کن .

اول از خودت شروع کن . بعد کم کم برات دروني مي شه . و مي توني همين روش رو براي خانوادت و اطرافيان بکار ببري .

بازم مي گم ارزش خودت رو بشناس و براي خودت اهميتي قائل شو .

مظهر صفات خدا قدر خودت رو بدون

ازتون التماس دعا دارم .

خواهر کوچيکتون

کسانيکه خودشون رو خوب پذيرفتند اعتماد به نفس فوق العاده چشم گيري دارند .

يعني چه؟

در درون خودشون رو تاييد مي کنن.

براي انسان بودنشون ارزش قائل هستن .

از توانايي رشد و پيشرفت و خلاقيت و نو انديشي خودشون لذت مي برند .

از خودشون رضايت خاطر دارن .

و ...

نقطه بر عکس اينها :

کسانيکه خودشان نسبت به خود چنين محبت و توجهي رو ندارن .

نياز پيدا مي کنن که اين خلاء رو از طرف يه نر يا افرادي پر کنن.

اين بيماري هست مي خواد واقعي باشه يا تظاهر کنه !

يکي که مورد تاييد خودش باشه و به نياز هاي جسمي روحيش توجه داره خيلي کم به بيماري مبتلا مي شه .

حتي فکر بيمار شدن يعني يه جورايي نياز به جلب توجه ديگران هم در ذهنش راه پيدا نمي کنه .

ولي کسيکه اعتماد به نفس نداره :

واقعا بيمار مي شه تا توجه و محبت ديگران را بر انگيزه . يا اينکه خوش رو به بيماري مي زنه تا به اين مقصود برسه .

مثلا پاش به آرومي يه جايي مي خوره و دو سه روز لنگ لنگ کنون راه مي ره .

يا اينکه هميشه حالت سرما خورده به خودش مي گيره . يا يه سردرد رو بهانه مي کنه .

اما در کل فرقي نمي کنه که بيماري واقعي باشه يا نه در هر حال علت اصلي اين رفتار ها نياز به جلب توجه و محبت ديگران هست .

وقتي به اين هدف مي رسه توجه و محبت اطرافياش را به خودش جلب مي کنه و راضي مي شه و انتظار مي کشه تا دوباره بيمار بشه .

دوستان خوب من قبل از مبتلا شدن به اين حالت از خودتون مراقبت کنيد .

به خودتون عشق بورزيد .

به خودتون و نيازهاتون عميق احترام بگذاريد . و توجه کنيد .

حتي اگه بيمار هم شدين خودتون از خودتون دلجويي کنيد .

براي خودتون دعاي خير و سلامتي کنيد .

در پناه حق باشيد.

خواهر کوچيکتون رو هم از دعاي خيرتون فراموش نکنيد .