وقتی کودک خوبی می میرد یک فرشته از بهشت به زمین می آید، و کودک مرده را در آغوش میگیرد... بال های بزرگ و سفیدش را باز می کند و از بالای هر چیزی که کودک به آن ها عشق می ورزیده پرواز میکند...، فرشته یک مشتِ پر گل می چیند، و آن ها را به بالا، به پیش قادر مطلق، می برد. آن ها میتوانند، در بهشت زیباتر از زمین شکوفه بدهند، و خداوند همه آن گل ها را به قلب خود می فشارد. اما او آن گلی را که بیشتر از همه دوست دارد را می بوسد... و سپس به آن گل صدا عطا می کند تا در بزرگترین هم سرایی ستایش خداوند شرکت کند...