شعر
« ذوالجناح »
** هـمـه از خـیــمـه هــا بــیــرون دویـدنـد **
** ولــی ســــالار زیـــنـــب(س) را نــدیــدنــد **
** تــن راکـب، نـهـان در مـوج خــون بـود **
** رخ مـرکـب، ز خـونـش لالـه گـون بــود **
** سرشک از دیده، درهـر صیحه میریخت **
** شـرار از سـیـنـه، با هر شیهه میریخت **
** بـه فـکـر چـاره، آن بـیـچـاره می گـشت **
** بـه گـرد پـیـکـری، صـد پـاره می گـشت **
** دو دســتـش، گــشـت پــای آن بـدن خــم **
** ســـر خـــود را، فــــرود آورد کـــم کـــم **
** تـن صـد پـاره را، در مـوج خـون جست **
** ز خـون صـاحـب خود، روی خود شست **
** نــهــاد، آن تــشـنـه در مــیــدان دویـــده **
** لــب عــطـشـان، بـه رگ هــای بــریــده **
** هـمـه عــالــم، فــدای کــشــتــه ای بــاد **
** که چـون از صـدر زیـن، بـر خـاک افتاد **
** وفـــا را زنـــدگـی، در مـکــتــبــش بــود **
** کــه اوّل زائــــر او، مـــرکـــبـــش بـــود **
** ز اشـکـش دشـت را، دریای خــون کرد **
** رخ از خــون امـامـش، لالـه گــون کرد **
** بــرون از قـــتــلــگه، بـی راکـــب آمـــد **
** بـه ســوی خــیـمه ای، بی صاحب آمـــد **
** صــــدای نـــالــه اش را، تـــا شــنـیـدنــد **
** هـمــه از خــیـمــه هـا، بـیـرون دویــدنـد **
** یـکـی از غــم، گـریـبـان چـاک می کـرد **
** یـکـی خـونـش، به گـیسو پـاک می کـرد **
** یـکـی پوشـاند، ز اشـک خـود زمـین را **
** یـکـی بــر پــشـت، بـرگــردانــد زیــن را **
** چـراغ مــحـفـل طــاهــا ، ســکــیــنـه(س) **
** دو دسـت، از شــدّت غـم زد بـه سـیـنــه **
** کـه ای گـم کـرده راکـب ، راکـبــت کـو؟ **
** چـرا صــاحـب نــداری، صــاحــبـت کـو؟ **
** چـرا از تــیــر دشـمـن ، شـسـتـه بـالــت **
** چــرا خــــون خـــــدا، ریــــزد ز یـــالــت **
** بـگـو ای پـیـکرت، گــردیـده صـد چــاک **
** امــیــد مــا ، کــجــا افــتــاده در خــاک؟ **
** تـو صورت شسته ای، از خـون مـظلوم **
** مـرا دیـگـر، یـتــیـمی گــشــت مـعــلــوم **
** تـو کـه، آتــش فــرو ریــزی ز ســیــنــه **
** بـگــو از راکــب خــود، بــا سـکـیــنه(س) **
** چـو خـنــجــر، بـر گــلــوی او نــهــادنــد **
** بــه آن لــــب تــشـــنــه، آیــا آب دادنــد؟ **
"یا صاحب الزّمان عجّل ظهورک"
