اگر مانده بودی تو را تا به عرش خدا می رساندم..

اگر مانده بودی تو را تا دل قصه ها می کشاندم..

اگر با تو بودم به شب های غربت که تنها نبودم..

اگر مانده بودی زتو می نوشتم تو را می سرودم..

مانده بودی اگر نازنینم زندگی رنگ و بوی دگر داشت..

این شب سرد و غمگین غربت با وجود تو رنگ دگر داشت..

با تو ای مرغک پر شکسته مانده بودی اگر بال و پر داشت..

با تو بیمی نبودنش ز طوفان مانده بودی اگر همسفر داشت..

هستیم را به آتش کشیدی سوختم ندیدی ندیدی..

مرگ دل اگر آرزویت بود مانده بودی اگر می شنیدی..

با تو دریا پر از دیدنی بود شب ستاره گلی چیدنی بود..

خاک تن شسته در موج باران در کنار تو بوسیدنی بود..

بعد تو خشم دریا و ساحل بعد تو پای من مانده در گل..

مانده بودی اگر موج دریا تا ابد هم پر از دیدنی بود..

با تو عشق تو زنده بودم بعد تو من خودم هم نبودم..

بهترین شعری هستی رو با تو مانده بودی اگر می سرودم..