زیر بارون نفساتو دوس دارم
عطر خوب تو رو بارون می گیره
با تو زندگیم چه رویایی می شه
با تو این قلب یخیم جون می گیره
.
دوس دارم تموم لحظه هامو با تو باشم
دوس دارم که دست گرمتو بگیرم
دوس دارم تموم خاطراتم باتو باشه
دوس دارم که تو انتظار تلخ تو بمیرم
.
دوس دارم فقط چشاتو وا کنی
تا ببینی که چقدر دوست دارم
همه خوبی هاتو باور می کنم
نمی تونم بی تو طاقت بیارم
روزگاری در گوشه ای از دفترم نوشته بودم
تنهائی را دوست دارم چون بی وفا نیست
تنهائی را دوست دارم چون تجربه اش کرده ام
تنهائی رادوست دارم چون عشق دروغین درآن نیست
تنهائی را دوست دارم چون خدا هم تنهاست
تنهائی رادوست دارم چون در خلوت وتنهائیم در انتظار
خواهم گریست وهیچ کس اشکهایم را نمیبیند
...
اما از روزی که تو رادیدم نوشتم
از تنهائی بیزارم چون تنهائی یاد آور لحظات تلخ بی توبودنم است
از تنهائی بیزارم زیرا فضای غم گفته سکوتم تورا فریاد میزند
از تنهائی بیزارم چون به تو وابسته ام
از تنهائی بیزارم چون با تو بودن راتجربه کرده ام
از تنهائی بیزارم چون خداوندهیچ انسانی را تنها نیافرید
از تنهائی بیزارم چون خداوند تو رابرایم فرستاد تا تنها نباشم
از تنهائی بیزارم زیرا هر وقت تنهائی گریه کنم دستهای
مهربانت رابرای پاک کردن اشکهایم کم می آورم
از تنهائی بیزارم چون شیرین ترین لحظاتم باتوبودن است
از تنهائی بیزارم چون مرداب مرده تنم با آفتاب نگاه تو جان میگیرد
از تنهائی بیزارم چون کویر خشک لبانم عطش باران محبت از لبانت رادارد
از تنهائی بیزارم چون هنوز به قداست شانه هایت ایمان دارم
از تنهائی بیزارم چون تمام واژه های شعرم با تو بودن را فریاد میزند
از تنهائی بیزارم چون هیچگاه تنهائی را درک نکردم
همیشه وهمه جا درهمه حال حضورت را در قلبم حس کردم پس بگذار با تو باشم
عاشقانه در آغوش پر مهر تو بمیرم
تا همیشه ماندگار باشم
تنهایم نگذار
**
چه کسی بعد از من
غبار چشم هایت را می دزد ؟
چه کسی بعد از من
سکوت تنهایت را گلباران می کند ؟
چه کسی بعد از من عمق دلتنگیت را ساز می شود ؟ چه کسی بعد از من به یاد دلگویه هایت اشک می ریزد ؟
چه کسی بعد از من دلیل خوابگردی شبانه ات می شود ؟ چه کسی بعد از من بهانه بازیگوشی زلفت با باد می شود ؟ چه کسی بعد از من دست تنهایی تو را می گیرد ؟ چه کسی فاجعه عاشقی کردنت را تکرار می کند ؟ چه کسی رسوایی چشم هایت را پنهان می کند ؟ چه کسی بعد از من غریق نجات شعر های به گل نشسته ات می شود ؟ چه کسی بعد از من موج خاطراتت را شانه می کند ؟ چه کسی بعد از من نامت را روزی هزاران بار فریاد می زند ؟ چه کسی بعد از من مرا در تو تکرار می کند ؟
اگر مانده بودی تو را تا به عرش خدا می رساندم..
اگر مانده بودی تو را تا دل قصه ها می کشاندم..
اگر با تو بودم به شب های غربت که تنها نبودم..
اگر مانده بودی زتو می نوشتم تو را می سرودم..
مانده بودی اگر نازنینم زندگی رنگ و بوی دگر داشت..
این شب سرد و غمگین غربت با وجود تو رنگ دگر داشت..
با تو ای مرغک پر شکسته مانده بودی اگر بال و پر داشت..
با تو بیمی نبودنش ز طوفان مانده بودی اگر همسفر داشت..
هستیم را به آتش کشیدی سوختم ندیدی ندیدی..
مرگ دل اگر آرزویت بود مانده بودی اگر می شنیدی..
با تو دریا پر از دیدنی بود شب ستاره گلی چیدنی بود..
خاک تن شسته در موج باران در کنار تو بوسیدنی بود..
بعد تو خشم دریا و ساحل بعد تو پای من مانده در گل..
مانده بودی اگر موج دریا تا ابد هم پر از دیدنی بود..
با تو عشق تو زنده بودم بعد تو من خودم هم نبودم..
بهترین شعری هستی رو با تو مانده بودی اگر می سرودم..
هر کی عشقی داره تو دنیا دلیلی واسه موندن
که فقط با اون می تونه زنده باشه تا ابد
هر شب با فکر اون می خوابه
که ببینه خوابشو
تو خواب آرزو میکنه نگیرن رویاشو
حتی می شنوم تو خواب صداتو
میگیرم دستاتو
به دور از این دنیا میرقصیم با هم
من و تو!
مغزم دیگه نمیکشه واسه خیلی چیزا...یهو قفل میکنم!
زندگی زیبا نیست. زندگی زیباییست.
زندگی زیبایی در غم تنهاییست.
زندگی: ایمان به رویا، فرداست.
زندگی: احساس وسعت دریاهاست.
زندگی: دل،
زندگی: شیون.
زندگی: ابراز چاک پیراهن.
زندگی ننگ است. زندگی:بحران.
زندگی:تشویش.
زندگی: زندان.
زندان هم زیباست
...
